ایمان سلاح قدرتمند ما

آری
در مرگ آورترین لحظه ی انتظار
زندگی را در رؤیاهای خویش دنبال می گیرم.
در رؤیاها و
در امیدهایم.

( احمد شاملو )

تراکتور باخت. دردآور بود، علی الخصوص برای کسانی که صد و بیست دقیقه فریاد زدند و جای خالی آنان که نبودند را هم پر کردند. تاکنون این چنین ندیده بودمشان. غریوشان آنقدر پایدار بود که گویی آتشفشانی در راه است. اما تراکتور باخت. اما، آنها برنده بودند. چون عشقشان از فریادهاشان و اشکهاشان دوباره  متجلی شد و به یادمان آورد که بزرگترین برندگان آنانند.

آری آنان برندگانند:

چون ایستاده اند و چون طوفان پیش می روند...

پس با آنان همکلام می شویم...

تراختوری ائل ایستر********** شرفلی ملت ایستر

دوشنبه امیدی که ما بدان به گونه ای، دل بسته بودیم، نا امید شد. تراختور با جام حذفی وداع کرد. اصلاً اینروزها شرایطی پیش آمده است که اگر تیم دیگری بود، از هم می پاشید. اما چه افتخار بزرگی که ما تراختوری هستیم و از هم نمی پاشیم.

حال یک جبهه برای دستیابی به رؤیایمان باقی است. رؤیایی که زیاد هم غیر واقعی نیست. تنها کمی آرامش می طلبد. مطلب دوست عزیزم امید، نکته جالبی داشت و آن تمرکز تراختور بر مسابقات لیگ برتر است.

شرایطمان را در لیگ برتر ارزیابی کوچکی می کنیم:

تراختور در رده ی پنجم جدول مسابقات قرار دارد. مکانی که شاید تا دوسال پیش کمی ایده آلیستی می نمود. اما اینک بالا نشین هستیم و لیاقت مکانهای بالاتر را هم داریم. تراختور با کمک یاران ملیونی خود به این مهم دست یافته است. 28 امتیاز و اینک شکاری به نام مس کرمان. اینگونه به نظر می رسد که مس اصلی ترین رقیب ما برای آسیایی شدن می باشد. مسی که حداقل از لحاظ بازیکن همسطح تیم ما می باشد. پس رسیدن به این تیم برای ما دور از دسترس نیست. می ماند تیمهای عزیز دردانه فدراسیون، که بحث در مورد آنها مقداری پیچیده است.  مطمئنا یکی از این سه تیم (سپاهان، استقلال و پیروزی) تمرکز خود را بر روی جام حذفی خواهد گذاشت و امکان رقابت با آن تیم نیز برای ما میسر خواهد بود.

همه ی اینها یعنی اینکه ما تا کنون خوب بوده ایم و می توانیم دست در دست هم دهیم و عالی شویم. علی الخصوص اینکه تیم ما (به واسطه هوادارانش) امتیاز بسیار بزرگی از نظر روحی نیز در دست دارد. پس در ادامه مسیر همدل تر و پایدارتر از گذشته باید بود.

اما یک مسئله باقی می ماند و آن عدم حضور کرار در تیم است. مخصوصاً اینکه مقدار محرومیت او هنوز نامعلوم است. امروز هم که کمیته انضباطی موضع خود را علیه بازیکن بزرگمان، کاملاً مشخص کرد و با جریمه خنده داری که وی را مجبور به پرداخت خسارت صندلی های ورزشگاه یادگار امام می کند، قصد خود را مبنی بر تضعیف تراختور و یکی از مؤثرترین بازیکنانش یعنی کرار جاسم، به وضوح نشان داد. حکایت عادل فردوسی پور هم که کاملاً تکراری شده است و نیازی به یادآوری ندارد.

حال دوستان هم قسم من!

بیایید امیدها و رؤیاهایمان را با سختی ها در یک ترازو بگذازیم و به وضوح این را ببینیم که زندگی ادامه دارد و هنوز شیرمردان ما، دلاورانه آماده ی شکست رقیبان هستند. مردان با تعصبمان را به یاد بیاورید:  کیانی، نصرتی، ترشیز، اسدی، اکرامی، جلیلی، ابراهیمی، پیمنتا، ابراهیم زاده و علیزاده کسانی هستند که روح مبارزه در رگانشان جاری است و امیدمان را بیهوده به ساقهایشان نبسته ایم. ما برگ برنده های زیادی داریم، بازی خوانی کادر فنی مان، تجربه فراوان آندو تیموریان و دروازبان مطمئنی به نام عباس محمدی. کسانی که امید ما را نا امید نمی کنند، زیرا امید را از ما گرفته اند و رؤیاهاشان با ما مشترک است.

به داشته هایمان ایمان داشته باشیم چون:
رؤیاهای ما تاریخ انقضا ندارد که با یک باخت از میان برود. رؤیاهای ما به تقویم وابسته نیست. رؤیاهای ما همیشگی است همانگونه که عشقمان و همانگونه که امید هایمان و همانگونه که ایمانمان...

اونلار بیزیم!
بیز اونلارین!
دالغالار دنیزین!
دنیز دالغالارین!

نویسنده امین