تراختور واسلی و تراختور کمالوند

TractorFansPortal.Com. اوائل دهه 70 بود که یک مهندس رومانیایی برای کار در کارخانه تراکتورسازی به تبریز آمد.اما پس از مدتی این مرد رومانیایی سرمربی تیم فوتبال تراکتورسازی شد.

واسلی گوجا مدل جدیدی را در تراختور ایجاد کرد.واسلی با یافتن استعدادهای بومی و با استفاده از تمرینات جدید ،توانست خون جدیدی را به فوتبال آذربایجان تزریق کند.

واسلی به جای اینکه به دنبال خرید بازیکنان تیمهای دیگر باشد،به میادین خاکی تبریز می رفت و به تماشای بازی جوانان تبریز می نشست.او از همین زمینهای خاکی استعدادهای زیادی را کشف کرده و بازیکنان فراوانی را پرورش داد.

واسلی دهها ستاره چون کریم باقری،سیروس دین محمدی، غلامحسین دین محمدی،اسماعیل حلالی،حسین خطیبی،رسول خطیبی،ناصر فراستی ،علیرضا پژمان،جوادشالچی،رضا حسن زاده، حسین حسندخت،کاظم محمودی، دکتر علیرضانیکمهرو علی باغمیشه را به فوتبال معرفی کرد.

تراختور واسلی با وجود ناداوریهایی که بر علیه اش انجام شد،در فصل72 به عنوان تیم اول گروه خود و بالاتر از استقلال و تنها با شکست در بازی پلی اف مقابل پاس ، به عنوان بهترین تیم شهرستانی،عنوان سوم لیگ را به دست آورد و در سال 73 نیز علرغم شایستگیهایی که داشت، نایب قهرمان جام حذفی شد.

با رفتن واسلی ،تراختور مدل واسلی نیز از بین رفت.هر چند که تا بیش از یک دهه پس از آن زمان، فوتبال ایران از بازیکنان ساخته شده آن دوران تراختور استفاده می کرد، اما این کارخانه بازیکن سازی از کار افتاده  و سالهای آشفتگی در تیم آغاز و تا سالها ادامه یافت.

در سالهای اخیر و با حمایتهای بی نظیرمردمی،تراختور دوران نابسامانی را پشت سر گذاشت و یکبار دیگر به دوران ثبات رسید.

این بار مربی جوانی بنام فراز کمالوند سکاندار هدایت تیم را عهده دار شد.

کمالوند برخلاف واسلی ،از همان ابتدای حضورش غیربومی سازی را در دستور کارش قرار داد.ایشان با ادعای حرفه گری،نه تنها به بازیکن سازی و پرورش استعدادهای منطقه اعتقادی نداشت،بلکه بیشتر بازیکنان بومی را نیز از تیم خارج نمود.

بازیکنانی چون علی کریمی که بعدها در شهرداری شایستگی های خود را نشان داد،رامین محمدپور ،فرهادعلیاری و جوانانی مانند مهردادیگانه و اینک رسول خطیبی به عنوان ستاره ای با تجربه،همگی در دوران کمالوند از تیم کنار گذاشته شده اند.بازیکنانی که اگر مانند ترشیز و حتی اولروم به آنها فرصت داده میشد، قطعا می توانستند توانایی هایشان را اثبات کنند.

تراختور کمالوند نسبت به تراختور واسلی از شرایط مالی مناسبتر، امکانات بهتر، کمکهای بیشتر مسئولان استانی و حمایتهای مردمی بسیار بیشتری برخوردار است،اما هنوز نتوانسته به موفقیتهای آن دوران دست یابد.

در دوران واسلی حتی شبکه استانی نیز بازهای تراختور را نشان نمی داد(اصلا شبکه استانی وجود نداشت). به جز استقلال و پیروزی و تا حدودی پاس ،نام تیم دیگری گفته نمیشد.بازیکنان برای حضور در تیم ملی حتما باید در یکی از تیمهای پاییتخت بازی می کردند.تراختور به خاطر مشکلات مالی اش هر فصل تعدادی از ستارگانش را از دست می داد و بازیکن جایگزین را از زمینهای خاکی پیدا می کرد و از همه مهمتر حمایتهای مردم از تیم بسیار کمتر از دوران کنونی بود و حتی در باغشمال و در بازیهای تراختور با استقلال یا پیروزی ، حداقل نیمی از ورزشگاه طرفدار تیم مقابل بود.

در مقابل در دوران کمالوند حمایتهای بی نظیر هواداران ،موجب توجه رسانه ها و حل شدن قسمتی از مشکلات مالی تیم شده است.بسیاری از ستارگان سایر تیمها آرزوی بازی در تراختور را دارند،بطوریکه تراختور نه تنها ستارگانش را از دست نمی دهد(چون دیگر ستاره ای تولید نمی کند) بلکه ستارگان سایر تیمها را نیز جذب می کند.

تراختور کمالوند با جذب ستارگانی چون محمدنصرتی،عباس آقایی،آندرانیک تیموریان، کرار جاسم و پیمنتا ،تیمی پرستاره است،اما تراختور واسلی با همان بازیکنان بومی اش بسیار دوست داشتنی تر و مقتدرتر بود و در تبریز به هیچ تیمی باج نمی داد.

هر چند که در سالهای اخیر فوتبال ایران حرفه ای گردیده و برخلاف گذشته فقط استفاده از بازیکنان بومی نتیجه نمی دهد،اما حرفه ای گری به این معنا نیست که تیم ،دیگر از پرورش استعداهای محلی صرفنظر کند و فقط به دنبال خرید بازیکن باشد.

تراختور برای تداوم حضورش در سطح اول ایران و حضور در سطح اول آسیا باید در کنار خرید بازیکنان خوب،همه ساله به استعداهای ناب آذربایجان فرصت داده و با پرورش و شکوفایی توانایی های بازیکنان بومی ،آینده خود را تضمین کند.

آغ بولوت