فوتبال و سیاست

فوتبال و سیاست

TiraxtorFans.com. وقتی صحبت از وقایع اخیر فوتبال ایران می شود, متاسفانه چه کارشناس و چه غیر آن , در بیان دیدگاههای خود جانب بی طرفی و انصاف را رعایت نکرده و خود به نحوی از انحاء بر طبل نفاق و سرو صدایی که هست می کوبند .نگارنده فارغ از اینکه هوادار کدام تیم است (البته دوستان میدانند من عاشق تراختورم) در نظر دارد تا اندکی به واکاوی مسائل موجود و علل آن و در نهایت ضمن سئوالاتی برداشت خود را با اندک نگاهی به نقش علی دایی در وقایع اخیر به نظر شما عزیزان برساند.

خوانندگان گرامی آگاهند که ایران زمین در درون خود اقوام متعددی را جای داده است که هر کدام از آنها به فرا خور حال خود در تاریخ ایران نقشی را ایفاءنموده اند.وقتی صحبت از ایران در میان بوده, کمتر کسی حرف از اقوام خود زده و به تعبیر دیگر ملیت خرد خود را در ملیت کل تعبیر و به هوا خواهی بر آمده است.در جولانگاه و عرصه سیاسی , اجتماعی و اقتصادی و حتی ورزشی نیز تاکنون چنین بوده است. ولی سالیانی است که عدم توجه مقامات ورزشی و تبعیض در رفتار با گروه های ورزشی بازخورد هایی را داشته که ناخودآگاه با آگاهیهایی که در جامعه وجود داشته, سبب ساز خواسته های اجتماعی و بعضا اقتصادی و یا سیاسی گردیده است که این خواسته ها عمدتا ریشه قانونی داشته و در چارچوب قوانین عرضه شده است.به نظر می رسد بها ندادن به سطوح مختلف خواسته های اقوام با نگرش قانونی و آنچه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آمده است و صرف جای دادن خواسته های آنان در عرف و محاوره, یک نوع نگرش و دیدگاهی را در نزد بعضی از منسوبین به هریک از اقوام ایرانی پدید آورده که با قاعده عقل نیز سازگار است .به عبارت دیگر وقتی سخن از اقوام است هر کس به نوعی نمی تواند به راحتی آنچه قانون برای او به رسمیت شناخته آن را بر زبان آورد.

اگر باور این امر که توجه به خواسته های معقول و قانونی بسیاری از معضلات ما را خواهدکاست.در تمامی سطوح دولتمداری ما مورد توجه قرار گرفته و در ابوابجمعی آن نهادینه شود ,قطعا ما شاهد این عواقب نخواهیم بود.

توجه داشته باشیم که در همین موضوع ورزش وقتی سرمربی یک تیم بدون لحاظ اینکه هر کلام او ممکن است بلوایی به پا کند به یک باره دانسته یا ندانسته فوتبال را رها کرده و اتهاماتی را به بخش کثیری از جامعه ایرانی وارد می کند که تصور آن برای بسیاری از شنوندگان یا خوانندگان مبهم است.چطور می شود از یک هوادار انتظار صبوری داشت.حتی اگر بنا را برصحت گفتار فرد گوینده چنین مطالبی بگذاریم این یک فرار به جلو برای یک مربی ناموفق است تا از تیررس انتقادات خارج شود.

 توجه داشته باشید هیچیک از مقامات کشوری و لشگری در طول مسابقات لیگ تا بحال چنین مطلبی را به زبان نیاورده اند.آیا واقعا سیاستمداران ما نمی دانند در جای جای ایران زمین ممکن است عده ای بعضی خواسته ها را نیز مطرح کنند.البته که نیک میدانند.ولی آیا یک مربی ورزشی می تواند بی محابا این چنین سخن پراکنی کند.قطعا خود مسئولین نیز میدانند که سخنان دایی یک فرافکنی از نوع ناقص آن است.چطور سال گذشته که قحطی تماشاگر بود تماشاگران آذربایجانی بافرهنگ اب می شدند ولی حالا که تیمهای این خطه توان مقابله با فوتبال دیمی سرخابی را پیدا کرده و تماشاگران نیز روی به کری خوانی آورده اند ما بدتزین و شما بهترینید.مطمئن باشید هیچ ماست فروشی نمی گوید ماست من ترش است.هر چند نسبت به مدیریت فعلی باشگاه تراختور شناختی ندارم و ممکن است ضربالمثل مذکور در مورد ایشان وارونه شود.

اما سخنانی با دایی:

جناب دایی باید توجه داشته باشید که در هر بازی مقامات استانی شورایی را به عنوان شورای تامین تشکیل میدهند که این شورا بر مبنای وظایف قانونی خود گزارشاتی را به مراجع ذیصلاح تقدیم می نماید.آیا آنان نمیدانند ممکن است درمیان هزاران نفر شعارها متفاوت باشد؟

جناب دایی .انتظار به حق مردم فوتبال دوست ایران زمین و خصوصا آذربایجانیان, که جنابعالی خود را به آنها منتسب کردید, این بود که در بازی اول فصل, وقتی تلویزیون از مردم به جهت فحاشی عده ای از تماشاگران بی ادب, نسبت به بخش کثیری از ایرانیان, عذر خواهی کرد خود را به گنگ بودن نزنید.شما میتوانستید به راحتی با سکوت از کنار آن بگذرید و هیچ اظهار نظری نکنید تا در نزد همگان همان شهریار بمانید.یا آنکه حرکت هر دو طرف را نکوهش کنید.شما سنگ نداشته دیگران را به سینه زدید و این سنگ را به زمین سفتی زدید که برخاست و بر سینه خودتان نشست.

جناب دایی شما در پایان آن بازی کاسه داغتر از آش شدید و مسائلی به زبان آوردید که باید از زبان مدیریتهای باشگاهی بیرون می آمد.و با این حرکت خود سبب ساز تامین خوراک هجمه تبلیغاتی رسانه های زرد علیه آذربایجانیان شدید.

در پایان بازی با شهرداری هم یک طرفه قاضی شده و همه را با یک چوب راندید.

اینجانب آدیوخ آذربایجانلی در بازی تراختور و استیل آذین در استادیوم تختی بودم .به جرات می توانم بگویم آذربایجانیان فقط تیم خود را تشویق کردند.هرچند شعارهایی مانند تورک دیلینده مدرسه همیشه هست .بلاخره ما ایرانی هستیم و قانون اساسی ما اجازه مطالبه این حقوق را به ما داده است و شما حق ندارید با پرخاشگری خود سئوالاتی را مطرح کنید که سیاستمداران نیز آن را قبول ندارند.  

جناب دایی. برای شما که خود را شهریار فوتبال ایران زمین خواندید خوب نیست که اینقدر پرخاشگر باشید.شما ندانسته خود را در باتلاقی قرار داده ای که بیرون آمدن از آن قرنها طول خواهد کشید.

و سخنی با مسئولین فوتبال کشور.

اولا: فوتبال ایران از حالت تک قطبی خارج شده و این را مدیون فوتبال آذربایجان هستید و در آینده نیز ثمره حضور این قدرت عظیم فوتبال را در فوتبال ملی مان مشاهده خواهید کرد.

دوما: توجه به تمام مناطق کشور در زمینه ورزش حس میهن دوستی را تقویت خواهد کرد فلذا این امر پسندیده است که علاوه بر تهران و اصفهان , نیم نگاهی به سایر استانها داشته باشید.دیدید توجه صرف به اصفهان نمیتواند کافی به مقصود باشد.

سوما: فرهنگ هواداران آذربایجانی , یک فرهنگ ناب است که متاسفانه مدیریت غلط فدراسیون و سازمان لیگ امسال باعث بروز مشکلاتی گردیده که از جمله چینش  تقابل دو تیم پایتخت و آذربایجان و اصفهان و آذربایجان در یک روز بوده است.شما ببینید استقلال در تبریز و تراکتور در تهران همزمان و بعد شهرداری در اصفهان و ذوب آهن در تبریز. کدام عقل سلیم این قرعه را قبول می کند .این قرعه ابهام دارد.

 پایان:

امیدوارم کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال در کنار تمام مسائل نیم نگاهی به اظهار نظر خارج از تخصص مربیان لیگ نیز بیندازد.خصوصا خواسته به حق هواداران فهیم آذربایجانی را لحاظ نموده و جواب قانع کننده ای به آنان ارائه نماید تا منبعد آنان با مشاهده حمایت قانونی عدلیه فوتبال کشور دست به تقابل نزنند.هر گونه هجمه و سوءاستفاده از این اتفاقات بدون لحاظ بازخورد اجتماعی آن محکوم به شکست و تجربه تلخ دیگری به دنبال خواهد داشت . انشاا... با درایت از این غوغای رسانه ای نیز بگذریم.بایسته است آن کمیته محترم سرمربی تیم پیروزی را نیز مجاب نماید تا از ادعاهای واهی نسبت به مردم و هواداران شریف آذربایجان دست برداشته و عذرخواهی کند.