یکشنبه ای که گذشت را می توان بعداز ظهری رویایی برای هواداران
تراکتور نام نهاد. روزی که بی شک انگیزه ی بالای بازیکنان همراه با شور و
شوق هواداران نتیجه ای را رقم زد که منجر به صعود سه پله ای تراکتور شد.
هواداران یکپارچه و مصمم تراکتور همچون بازیهای قبلی با تشویق های بی
وقفه ی خود روح نشاط و خیزش را در کالبد تراکتور دمیدند تا بار دیگر
صلابت و ابهت تراکتور طنین انداز لیگ شود.
منبع: Traxtorchi.ir
نویسنده:
ali62
یکشنبه
ای که گذشت را می توان بعداز ظهری رویایی برای هواداران تراکتور نام
نهاد. روزی که بی شک انگیزه ی بالای بازیکنان همراه با شور و شوق
هواداران نتیجه ای را رقم زد که منجر به صعود سه پله ای تراکتور شد.
هواداران یکپارچه و مصمم تراکتور همچون بازیهای قبلی با تشویق های بی وقفه
ی خود روح نشاط و خیزش را در کالبد تراکتور دمیدند تا بار دیگر صلابت و
ابهت تراکتور طنین انداز لیگ شود.
جدا از نتیجه ی شیرین و لذت
بخش این بازی، پرنشدن سکوهای ورزشگاه یادگار امام مساله ای بود که به شدت
چشم هر بیننده ای را آزار می داد. عدم برنامه ریزی مناسب مسوولان
فدراسیون، انجام بازیهای لیگ در ایام میانی هفته، دوری مسافت ازجمله
مشکلاتی هستند که تکرار صد مرتبه ای آنها هم کمکی به حل این مشکلات نداده
است. هواداری که با هزاران سختی خود را تنها به عشق تراکتور به ورزشگاه
می کشاند لایق میلیون ها میلیون تحسین و تمجید است و هیچ کس نباید به
دلایل واهی به وی تهمت بزند.
اکنون همه بر این نکته متفق القول
اقرار می کنند که تراکتور متعلق به یک شهر و یا یک استان نیست بلکه این
تیم متعلق به تک تک افرادی است که به قومیت و مردم خود ارج و ارزش می
نهند. شایسته نیست پیرمردی را که رنج این مسافت طولانی را بر جان خریده و
تکیه بر سکوی سرد ورزشگاه در بعد از ظهر نسبتا سرد پاییزی تبریز به
تماشای بازی تیم محبوب خود نشسته است را به دلیل عدم تشویق 90 دقیقه ای
به باد تهمت و استهزا گرفت.
نباید به این زودی اجازه دهیم که پرده
های غفلت و فراموشی چشمان ما را در آغوش گیرند زیرا که به مدد همین حضور
بی همتای هواداران بوده است که تراکتور توانسته در میان غول های دولتی و
صنعتی نامی برای خود دست و پا کند و حتی تا بدان جا پیش رود که حریفان
از هفته ها پیش دلهره ی بازی با تیم تراکتور و هوادارانشان را داشته
باشند.
هوادار، تویی که بارها و بارها با حضورت گرمابخش سکوهای
سرد ورزشگاه بوده ای، باور داشته باش که حداقل من به عنوان برادر و
همزبانت از مشکلات و سختی هایی که می کشی باخبرم و از صمیم قلب و با خلوص
نیت اعلام می کنم که حتی با خالی ماندن یک سکوی ورزشگاه غیبت ات را احساس
می کنم و در آن لحظه آرزو می کنم تا بر بلندای ساوالان بزرگ قرار گیرم و
عاشقانه فریاد بزنم که :
هوادار تنهایم مگذار، به حضور همیشگی ات نیازمندیم.
